35. yaş günüm

Bu yazıyı balık hafızam ileride bana unutturmasın, hatırası hep sıcak kalsın diye yazıyorum.

Evvela üniversiteden beri nerdeyse 15 yıldır kesintisiz kardeşlik, kuzenlik ve dostlukları için sevgili arkadaşlarım Mehmet Cemal Amucaoğlu’na, Gökhan Akmehmet‘e ve Koray Duman’a sonsuz teşekkürler. Ayrıca ailemize yeni katılan gelinlerimiz Gamze ve Iryna’ya da teşekkür ederim. Allahü teala tüm bu güzel kardeşlerime, aşağıda bahsedeceğim tüm sevdiklerime ve onların tüm sevdiklerine iki cihan saadeti nasip eylesin. Dünyada da ahirette de yüzleri hep gülsün inşallah. Bu kardeşlerimden Mehmet Cemal ve eşi Gamze şehir dışında acil başka işleri olmasaydı Kastamonu’dan kalkıp geleceklerdi. Koray ve eşi Iryna Kocaeli’nden zahmet edip gelmişler, beni mahcup ettiler.

Sonra, ilk doğum günü pastamı bizzat elleriyle yapan ve bugüne kadar eşimle birlikte bana çeşitli sürprizler yaparak çıtayı her sene yükselten, altından kalkamayacağım bir vefaya beni borçlandıran sevgili ablam Hatice Civelek’e teşekkür ederim. Bir haftadır eşim ve kuzenimle birlikte yememiş, içmemiş ve türlü hazırlıklar yapmışlar. Üstelik bana hiç çıtlatmadan!

Sonra, normalde kırk tane spoiler vermesi lazımken bir haftadır çıtını çıkarmayıp planın mükemmel işlemesi için azami gayret gösteren, onca balonu tansiyonu düşmesi pahasına şişiren canım annem Gülizar Civelek’e teşekkür ederim.

Sonra, haftasonu kankasıyla buluşacağını ve bizle doğum günü pastası yiyemeceğini (güya pazar günü sadece pasta kesecektik, beni öyle kandırdılar) defalarca söyleyen ve Rize’deyken de bizi bırakıp yanına gittiği kankasına daha bir uyuz olmamı sağlayan, en son gün “planı değiştirdim, cumartesi kankama gideceğim, akşam döneceğim, pazar günü de pastayı yeriz” diyerek beni kandıran, yalanına şahit olsun diye “bugün hava gezmek için ne kadar da güzel” diye check-in’ler yapan sevgili kuzenim Merve Avcılar‘a teşekkür ederim 🙂 Ofiste gözümün içine baka baka eşimin verdiği siparişleri hazırlamış, çıkartmalar, süsler püsler kestirmiş meğer.

Sonra, “kelle pahasına(!)” bu planın bir parçası olan ofisteki genç kardeşlerim Mustafa Alkan‘a, Hüseyin Kabil‘e, Ömer Bakırcı‘ya, Said Özcan‘a ve Meryem Ekinci‘ye çok teşekkür ederim. Meğer numaradan “abi haftasonu ofiste playstation kasalım” diye beni kandırdılar 🙂 Ben saf saf planı yuttuğum için akşamdan eşime “çocuklara bir kek yap da cumartesi günü çayla yeriz” dedim durdum. Eşim de beni oyalayıp “akşam yaparsam bayatlar, sabah yaparım” dedi. Ertesi gün de “sen git, ben yapar getiririm” diye beni kandırdı 🙂 Sonra gün içerisinde “ben yoruldum, gel sen al keki” diye beni kekledi!

Sonra, ta Bursa’dan bir iki saatliğine de olsa gelen (sonra eşine ve müstakbel yavrusuna koşan) sevgili kuzenim Sefa Avcılar’a teşekkür ederim. Çok mahcup oldum. Hassas bir zamanda gösterdiği tolerans için sevgili gelinimiz Elvan’a da teşekkür ederim.

Sonra, planın benim gibi habersizlerinden kuzenim Cihan Avcılar’a teşekkür ederim. Garibim bugün ofiste beraber HTML-CSS-JS çalışacağız diye kalkıp geldi, nasibi başkaymış 🙂

Ve son olarak, sevgili biricik eşim Şahika Civelek‘e herşey ama herşey için teşekkür ederim. Bugün kelimenin tam anlamıyla harika bir sürpriz yaşadım. Bir haftadır ince ince çalışmış, bir sürü arkadaşı organize etmiş, bir sürü zahmetlere girmiş. Bir ara kuzenimin telefonundan yapılan hazırlıkların fotoğraflarına baktım. Mutfakta kekler, mercimek köfteleri, pastalar, bir hafta öncesinden zahmet edip alınmış kalıplar, süsler..  Çocukların çevirdiği türlü türlü numaralar. Bir an için gözlerim dolar gibi oldu. Kaptırmadım kendimi, yoksa tümden rezil olacaktım 🙂 Ben bu kadar telaşeyi hak edecek bir adam değilim, kendimden biliyorum. Daha geçen yıl denk getirip uçakta doğum günümü kutladılar, ben onun binde birini yapamamışken bu kadar gayretin karşılığını nasıl veririm. Başta eşim olmak üzere tüm bu canlara karşı o kadar mahcup oldum ki anlatamam.

Allahü Teala herkese böyle bir eş, böyle bir abla, böyle bir anne, böyle kuzenler nasip eylesin.